Tükenmez Kelam; hayatının ilacını bulmuş bir gencin, o ilacı başkalarının yaralarına da sunma gayesiyle çıktığı yolculuğun adı..

2014 yılında Mersin’de başladı bu yolculuk. Sahil kenarlarında, sokak aralarında, kafelerin kuytularında, çayla ikramla rica minnet kurulan o küçük halkalarda, yalnız olmadığını fark eden gençlerin hikâyesi bu. Arayıştaydık. Sadece bir bilgi değil; bir anlam, bir tutunma noktası, bir dost eli arıyorduk. Ve o günlerde tanıştık birbirimizle.

Başkanımız Hilal Kaplan’ın “Aramakla bulunmaz ama bulanlar hep arayanlardır” sözüne tutunarak yola çıktık. Üç beş arkadaş, ceplerimizde sadece niyetimiz ve içimizde tarifsiz bir yangınla, küçük bir apartman dairesinde, kira parasını aramızda toplayarak başladık. O daracık evde genişlemeye başladı içimiz. Çünkü mesele mekân değil, niyetti. Birkaç fincan çay, birkaç yürek yetti…

Dersler arttı, ilgiler büyüdü, ekranlar açıldı. Sosyal medyada sesimiz çok cılızdı belki ama derdimiz çok büyüktü. Her bir içeriğimizi, her bir satırımızı, Allah rızası için ürettik…

Ve 2019’da, Adana’ya taşındık. Yepyeni bir şehirde, bambaşka yüreklerle buluştuk. Şimdi burada, haftanın her günü imani dersler yapıyor, sosyal medyada milyonlara ulaşan içerikler üretiyor, yardım projeleri organize ediyoruz. Gönüllü bir sosyal medya ofisiyiz. Ama aynı zamanda bir kardeşlik merkeziyiz.

Bugün bizimle olanlar, sadece içerik üreten gençler değil. On binlerce yürek… Uganda’da kurban eti bekleyen çocuklar, Suriye’de kışın ayazında montuna sarılan kardeşlerimiz, deprem bölgelerinde başörtüsüyle mutlu olan kadınlar, Adana’da yardım kolisiyle dua eden anneler… Ve bir WhatsApp mesajıyla “Namaza başladım” diyen bir genç. “Artık kapanmak istiyorum” deyip günler sonra örtüsüyle fotoğraf atan bir kız kardeşimiz… İşte her şeyin karşılığı, o anlarda saklı.

Tükenmez Kelam sadece bir isim değil. O, inancını tüketmeyen, kelamını dert edinen, hayallerini Hak yolunda büyütenlerin ortak adıdır.

Ve biz biliyoruz, bu daha başlangıç. Bugün hayalini bile kuramadığımız bir mekânımız varsa, yarın dualarla örülmüş kendi merkezimiz de olacak. O duvarlarda sadece tuğla değil; secdeye değmiş alınların duası, gece kalkıp ağlayan gençlerin gözyaşı, ve “Ben de bir şey yapmalıyım” diyen yüreklerin adanmışlığı bulunacak.

Biz buradayız. Gözlerden uzak değil ama gönüllere yakın…

Ve anlatacak çok kelâmımız var…